Jednorazowe przekroczenie poziomu hałasu w wyniku działalności zakładu, przy założeniu, że pomiary były przeprowadzone prawidłowo wystarczy do wydania decyzji o dopuszczalnym poziomie hałasu na podstawie art. 115a ustawy z dnia 21 kwietnia 2001 r. Prawo Ochrony Środowiska (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 1232, ze zm.). Właściwy organ jest zobligowany do wydania decyzji o dopuszczalnych poziomach hałasu, w każdej sytuacji stwierdzenia ponadnormatywnej emisji – orzekł Naczelny Sąd Administracyjny.
W wyniku skarg mieszkańców Prezydent Miasta Lublina wystąpił do WIOŚ o przeprowadzenie pomiarów hałasu w porze dziennej i nocnej emitowanego przez bezdotykową myjnię samochodową. Badania hałasu przeprowadzone w listopadzie 2011r. w godzinach 22-23 wykazały wartość 52 dB. Świadczyło to, że zostały przekroczone dopuszczalne normy hałasu dla terenów zabudowy mieszkaniowej i zamieszkania zbiorowego określone w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (Dz. U. Nr 120, poz. 826), wynoszące 55 dB w porze dnia i 45 dB w porze nocy.
Właściciele myjni wystąpili o ponowne przeprowadzenie pomiarów w porze wiosenno – letniej. Konieczność taka, zdaniem właścicieli myjni, miała wynikać z faktu, że w czasie dokonywanych badań z myjni korzystali wyłącznie skonfliktowani z nimi mieszkańcy, którzy prosili Prezydenta o interwencję. Jednocześnie wnioskodawcy nie zgłosili zastrzeżeń do sposobu wykonywania pomiarów. Ponowne pomiary inspektor ochrony środowiska przeprowadził w kwietniu 2012 r. Wyniki tych pomiarów nie wykazały tym razem przekroczenia poziomu hałasu w związku z funkcjonowaniem myjni.
Wobec powyższego, Prezydent Miasta Lublina uznał za zbędne określenie dopuszczalnego poziomu hałasu. Skoro przy eksploatacji myjni nie wystąpiły przekroczenia prawnie określonych norm, powołując się na art. 115a ust. 1 i 4 oraz art. 378 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001r. – Prawo ochrony środowiska, odmówił wydania decyzji o dopuszczalnym poziomie hałasu. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Lublinie decyzją z lipca 2012r. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta. Mieszkańcy okolic myjni wnieśli skargę na powyższe rozstrzygnięcie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który przyznał im rację. To nie był koniec tego sporu, jeden ze współwłaścicieli nie dał za wygraną i złożył skargę kasacyjną do NSA – nie została ona jednak uwzględniona.
Wyrok NSA z dnia 24 lipca 2014 r., sygn. akt II OSK 370/13
